ناهار را به تنهایی صرف کردم . مثل هر روز البته. خب تنهایی اش موقرتر از هر روز بود . بدون قهر با کسی یا چیزی. به هر حال تمامش کردم ، پیاله ی ترشی ام را برعکس روی بشقابم گذاشتم. بساط مختصری بود . فکر کردم کاش همه چیز اینطور تمام میشد، به سادگی!
نقطه گذاشتن حس خوبی دارد چه سر خط بروی چه نروی!