شاید عجیب باشه چون حداقل برای خودم عجیبه اما یک شب بعد یه برد تیم ملی،  مهری منو برد تو خیابون بوق بوق! هیچ بوق بوقی تو خیابون نبود و مردم مثل میت مارو نگاه میکردن راستش حتی خودمون هم داشتیم فیلم خوشحالی بازی میکردیم و من خیلی معذب بودم چون  واقعیتش من یاد نگرفتم اینطور خوشحالی ها رو  و یا شایدم اصلا تو خونم نیست. یادمه یه بار یه دوستم به این مسئله اشاره کرد و چه خوب تو مدت کوتاهی چیزیو فهمیده بود که خودم به این وضوح خبر نداشتم . یادمه بهم گفت چرا هیچ واکنشی نشون نمیدی وقتی مثلا  استاد منبع امتحان رو نصف میکنه یا عقب میندازه یا ... همه خوشحالی میکنن  اما تو  واکنش خاصی نداری .