اجازه  بدهید حداقل این قسمتش را منتشر کنم که نکند خدا راستی راستی  با من  مشکل شخصی  دارد؟   که  این  آدمهای  عجیب غریب   را همش  تو ی  کاسه ی من   می گذارد ؟

 واقعا؟  واقعا  خدا  نشسته  از مغزش  کار می کشد  که  امروز  چطور  یا  به وسیله ی چه کسی  این آدم را  ناامید  کنم؟ 

مطمئنم این بار قبلش  معجون پسته  و شیر موزعسلی  چیزی  زده بود . کارش حرف  نداشت. معجزه ی این بارش  این است که دهانم  را دوخته . اما  شاید بالاخره باز شد. یعنی میخواست  چه چیز را  یاد بگیرم ؟ هرگز به احدالناسی  اعتماد نکن ؟ آسته برو آسته بیا و  مثل دزدها  صورتت رو  بپوشا ن  و مراقب  اثر انگشتت روی اشیاء  و ... و  دیگر  چیزها  باش ؟ 

 من  فقط در شوک  بدی  فرو رفتم . آدم اینطور مواقع باید به چیزی  ایمان  داشته باشد  تا سرپا بماند.یا کسانی  را  داشته باشد . شاید  بهتر باشد  سری به  برادرزاده ام  بزنم . تنها موجودی  توی دنیا که  فعلا  مرا  دوست دارد و حاضر است  با کمی اغماض  حتی  تختش  را به  من  بدهد و خودش  روی  زمین بخوابد . مهری همیشه بر این عقیده است که  خواهر برادر گوشت  هم  رو  میخورن  اما  استخوان هم رو  دور نمیندازن . به یک همچین چیزی دارم باور پیدا میکنم  اما نمیخواهم باور کنم . قبلا باورهای دیگری هم داشتم  که  نابودی اش را به چشم دیدم  .دیگر  هیچ چیز را باور نمیکنم  . شاید این بهترین کار برای  آدمهای  بی ایمانی مثل من باشد .