همیشه  سعی میکردم  پدرم  رو توجیه کنم  که باید  امیدوار بود تا کمکش کرده باشم  با افسردگی  ذاتی اش مقابله  کند و هم  او و هم   ما  زندگی راحت تری  داشته باشیم  اما  برای بار اول  احساس حقیقی ام رو  به او  گفتم . در مقابل توصیه   دستوری  اش برای  داشتن حس زندگی  ، به او  گفتم  زندگی  به درد نمیخورد و  اتاق رو  ترک کردم . وا  دادم  . حتی امیداورم  صداقتم را   باور  کرده  باشد  !