در کنار هر  زیبایی  ، یک  زشتیِ  تخم  سگِ  نجاست  گونه  ای ( معذرت میخوام  خواستم  کاملا  قابل درک  باشه)  وجود  داره  که نمیذاره هیچ  زیبایی ای به چشمم بیاد  .   طبیعت  نسبتا  زیبایی  اینجا  وجود  داره  اما  فقر و ثروت  خیلی  ناجور  و آزاردهنده  کنار هم قرار گرفتن . ویلاهای  زیبا  که  ویوی  منازل ما  فقیر  فقرا  رو  گرفتن  و بهمون  پشت  کردن  و  سهم ما شده دیوار  آجری بی ریختِ بی مجوز  خونه ی همسایه ،  یک  خانواده ی  آشفته ،  واق واق سگ ها و شغال ها  و عربده  ی  آدمای موقتا  خوشحال  که یه آخر هفته ، یه آخر شب، اومدن خارج از شهر سیگاری  دود کنن  یا نهایتا چیپس  و  بلالی  بخورن به یاد  کباب . بالای   پشت  بوم  نشستم  و  دلشو  ندارم  برم  تو  خونه  و  چراغای  روستایی  رو  از دور  میبینم  که  تو  روزگاری توش به جنون  رسیده بودی  . حالا  از این تاریکی و سکوت  میترسم  .  شهردار پدسگ   تمام شهر رو  چراغونی  کرده  ولی  اینجا  خاموشیه .  مجددا   دارم  شبها  احتیاج  به  قرص خواب  پیدا میکنم .  در  و دیوار   داره می خورتم .